Watashi...masa kecik2 dulu...

Semalam watashi sempat belek2 gambor watashi yg lama2…terjumpa gambor passport watashi masa sekolah rendah…watashi rasa sepanjang hidup watashi…masa yang paling sukar sekali watashi rasa, masa sekolah rendah lah… time tu… masa bagi watashi terhad sangat2…yer la…pagi kul 6 dah bangun...kul 6.45 dah pergi sekolah kebangsaan...kul 1 balik umah kul 1.30…makan… kul 2 pergi sekolah agama… 2.30 masuk kelas sampai kul 6.30…sampai umah kul 7…lepas maghrib kena mengaji Al-Quran…nasib baik mak watashi yang ajar ngaji…kalau tak…nak pi umah ustazah lagi…lepas tu kena buat keje sekolah lagi… pastu terus tido…esoknya kena bangun awal nak pi sekolah… kadang2 watashi tak percaya yang watashi larat nak buat mende tu semua dalam usia yang sebegitu kecik… tu belum lagi masa darjah 6… nak pikir UPSR…pastu nak pikir SDE – Sijil Darjah Enam (sekolah Agama)lagi…
Ha…ha…ha… teringat dulu masa kecik2 dulu masa sekolah rendah…macam2 jadi kat watashi… penah nak kena culik la...isk! seram la pulak...time tu comot tak yah citer la…ha…ha..ha… tapi dalam banyak2 menda yg paling watashi ingat time sekolah bila…loceng pertama berbunyi…semua kena jadi patung…tak boleh bergerak…pastu lepas loceng kedua bunyi, semua kena pergi beratur kat tempat perhimpunan kalau ari isnin atau berdiri luar kelas untuk bacaan doa... paling watashi syok sekali time mata pelajaran muzik masa darjah satu…he..he.. time tu yg ajar muzik cikgu nama dia Pn. Satilah…Mak si Ning Baizura…masuk jer kelas mesti kena wat latihan pernafasan….mula2 pergi ke taman bunga…pastu petik sekuntum bunga…pastu dekatkan kat hidung….then…tarik nafas panjang2 hmpppppphhh….arghhhhh….ha..ha..ha…rindu aku nak nyanyi lagu time tu…lagu 3 sekawan…(ada seorang budak, namanya Ah meng…dia juga berkawan namanya Muthu…) ...lagi satu subjek Pendidikan Jasmani...bes btol...uuuiiisshh...kan best kalau dapat main jer sampai balik... pastu watashi selalu doa cikgu tak datang atau tak masuk kelas sebab meeting...he..he.. time tu memang heaven la...pakat2 ngan ketua kelas main getah...he..he..
Subjek watashi paling nyampah sekali…alam dan manusia…he…he…dah la tak masuk peksa…pastu dia punya note….alahai…punya la banyak…kalau cikgu kasik note sampai 3, 4 kali padam papan hijau…kat jari tu dah sampai ada benjol punya la menyalin note… tu belum citer pasal cikgu2 lagi...macam2 pesen... yg pakai sedondon dari hujung rambut sampai hujung kaki...yg pakai baju merah menyala lah...hai...tu kalau sekolah kebangsaan la… Banyak sebenarnya watashi nak citer…lain kali watashi tambah kay!
Kalau sekolah agama sebelah petang pulak lain ceritanya… watashi sekolah kat Sekolah rendah agama sungai kantan masa tu… sekolah tu daif skit masa tu ustaz/ustazah tak cukup… watashi pernah kena join kelas budak darjah 6 padahal masa tu watashi darjah 4 kot… ustazah tu kena ajar budak darjah 6 ngan 4 sebab ustazah tak cukup…kelas watashi masa tu kat surau jer…masa darjah 5 kelas watashi menumpang kat sekolah rendah sebelah sekolah agama… kami di beri kelas tingkat atas sekali… time rehat kami kena pi jalan kaki ke kantin sekolah agama…kalau nak pi toilet kena pi masa rehat… kami tak leh guna toilet kat sekolah tu…bila time sembahyang, kami akan alih kerusi meja ke depan, dan kami bentang tikar kat belakang kelas untuk sembahyang… sepanjang watashi sekolah agama kat situ… kemudahan pun tak lengkap… meja dan kerusi tak cukup… 2 kerusi dan meja kena kongsi 3 orang… masa tu kalau kawan yg tak datang memang best la…takyah kongsi kerusi…ha..ha..ha… papan hijau kelas watashi pun dah berbintik2 sebab dah terlalu lama… masa tu, kitorang kekadang boleh confuse mana satu titiknya…yer la huruf jawi kan banyak titik…so, kalau dah papan hijau tu dah berbintik2…mana satu titik pun dah tak kenal… pernah ada satu hari tu, ustazah watashi mintak maaf kat kelas watashi sebab pasal papan hijau yg berbintik2 tu...die kesian kat kitorg tapi nak buat cemana sumer kelas sama jer papan hijaunyer... bergenang jer air mata dia... sebak jugak watashi bila dier cakap cenggitu... tapi yang peliknya…kami tak pernah merungut malah redha jer dengan ape yang ada… tetap setia pergi sekolah agama setiap hari…tapi kadang2 suke ponteng jugak...he...he...nak tengok citer meiro attack yg ada somasault berpusing!!! pastu bile nak pukul bola tu kena cakap Lego(betul ker spelling aku nih??) ...time tu ader jer la...watashi sakit perut lar..pening lar...nak muntah lar...bila cite tu dah start ok je pulak...
Time weekend, watashi senggang la skit... kena mengaji jer la... watashi ngan jiran2 watashi memang giler2 skit... kalau ada waktu lapang memang kitorang sama2... petang2 kitorang panjat bukit kat depan umah kitorng tu... main masak2...curi kentang, telur ngan bawang kat dapur gi masak kat atas bukit...pastu berebut2 makan ramai2...masa tu kawan watashi arwah eni ada lagi...kadang2 main baling slipar....guna slipar yg keras tu tau... kalau kena...tambah2 dalam jarak dekat plak tu...hisyyy...kalau tak mengaduh atau berair bijik mata...tak normal la tu... pastu ada lagi la permainan2 lain...galah panjang...teng2...rounders..kadang2 main game tv yg ada slot tape tu...tu je la game paling happening... game boy dah ada tapi yg takder kaler tu...
Lagi satu permainan yg watashi kira happening habis la zaman watashi kecik2 dulu... main pondok2...dulu depan umah watashi ada pondok kecik...atap plastik jer...lantai papan...ada sebatang penyapu ...tu jer ada... kat situ la tempat watashi n kengkawan watashi lepak time boring2... kitorang memang jaga la tempat tu baik2 macam umah sendiri... kitorang kumpul duit sehari seposen... dah cukup duit... kitorang beli KFC ngan air kotak guna duit yg kitorang kumpul tu...pastu makan ramai2 kat pondok tu... heee....besh btol!! time tu, KFC la makanan yg paling sedap didunia!!!
Lagi satu kitorg suke sangat main berkelah2... bawak biskut ker kuih ngan air yg ader kat umah ... kalau berkelah malam2 kitorang bawak nasik dari umah sendiri pastu makan ramai2 kat belakang umah jiran watashi, ewan namanya..heh...sambil2 tu, tunggu ada sorang budak pompuan comel kat deret umah kitorang tu balik mengaji...bila budak pompuan tu lalu jer kitorang ngorat die...pastu jerit2 I Love U...ha..ha...ha...tak matang betul!
Skang sumer dah besar...dah keje dah masing2...yg dah kawin pun ada... bukit kat depan umah aku pun dah takder... dah jadi umah banglo dah kat situ... Tempat yg kitorang selalu berkelah pun dah tak der...yg tinggal kenangan jer la...
Tu lah…watashi bersyukur walaupun susah, pelajaran yang watashi terima masa sekolah rendah lah membuatkan watashi sampai ke tahap ni hari ni…walaupun tak la cemerlang sangat…tapi kalau tak sekolah rendah mungkin watashi tak leh membaca dan mengira…basic knowledge masa sekolah rendah lah yg watashi guna sampai ari ni… time kasih lah pada cikgu cikgi dan kengkawan yg pernah mengajar dan bagi pengalaman pada watashi selama nie…jasa kalian tak akan terbalas sampai bila2...