Khamis 18/9
Watashi dengar suara kucing...miaw...miaw...manja sungguh...time tu dah nak berbuka... cis! bila pulak die masuk umah ku neh??? tengok kiri..takder...kanan takder... bawah kosi takder...bawah meja tak der... dalam bilik takder...dalam laci takder... dalam kotak mancis...mmg takder... Panas ati ku... dah la ku tengah lapo neh...
Jumaat 19/9
Satu hari watashi takder kat umah...
Sabtu 20/9
Apis: Ada nampak kucing tak?
Watashi: Kucing? takder...
Apis: Aku dengar bunyi kucing la... atas bumbung kot? Aku ingat die kat sebelah tangki air kat bumbung kot? Ala...aku dah lambat nak gi keje neh...
Watashi: Takkan nak suh aku panjat kot? sebagai seorg eksekutif di salah sebuah institusi kewangan di ibu negara...takkan aku nak buat keje cenggitu??? Lagi pun sape nak pegang tangga???
Tutt...tut... (apis calling2 dari opis die)
Apis: Ko ada dengar bunyi kucing tu lagi?
Watashi: Ada! tapi kadang 2 la... Sian doh... die duk atas tu...dah la panas...ntah2 dah tak makan 3 ari...
Apis: Bole mati kucing tu kang... isk!..tak pe ah..kang aku balik... aku dah tak leh buat keje neh...asyik teringat kat kucing tu je...
Bermula la misi menyelamatkan kucing...
Gambar kucing tak berjaya diambil sebab mulanya..nak rakam sesi terima kasih... pastu nak kasi die makan... alih2 kucing tu lari...tak kenang budi betul!
Alhamdulillah... berjaya gak adik watashi selamatkan kucing tu...yang penting sekali, adik watashi berjaya turun dengan selamat...hisy...kalo jatuh bleh patah pinggang wo... silap2 bleh KO...isk! kalo tak, mana la watashi nak dapat adik yg gagah berani camtu lagi kat dunia neh...